Οι κοσμοχημικοί Χάολαν Τανγκ και Νικολά Ντωφά αναζήτησαν απομεινάρια αστρικών εκρήξεων σε μετεωρίτες, ώστε να προσδιορίσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα. Ανακάλυψαν ότι το ραδιενεργό ισότοπο του σιδήρου 60 (το ίχνος που επιβεβαιώνει την έκρηξη ενός αστέρα) βρίσκεται σε ιδιαίτερα χαμηλές ποσότητες και αναμειγμένο με άλλα υλικά του ηλιακού συστήματος.
Ένα σημαντικό ποσοστό των υπολειμμάτων των αστρικών εκρήξεων είναι ραδιενεργά ισότοπα, δηλαδή ασταθή, ενεργητικά άτομα που αποσυντίθενται με το πέρασμα του χρόνου εκπέμποντας ραδιενενργή ακτινοβολία. Την προηγούμενη δεκαετία επιστήμονες ανακάλυψαν μεγάλες ποσότητες του ισοτόπου του σιδήρου 60 σε πρώιμη ύλη του ηλιακού συστήματος, απόδειξη της παρουσίας μιας σουπερνόβα. Το ισότοπο αυτό μπορεί να προέρχεται μόνο από σουπερνόβα, οπότε η λογική εξήγηση ήταν ότι μία έκρηξη σουπερνόβα που οδήγησε στην ύπαρξη τέτοιων ποσοτήτων σιδήρου 60.
Όμως τα ευρήματα των Τανγκ και Ντωφά ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά των προηγουμένων ερευνών. Μελετώντας δείγματα μετεωριτών ανακάλυψαν ότι τα επίπεδα του ισοτόπου ήταν εντέλει πολύ πιο χαμηλά και ομοιόμορφα. Αξίζει να σημειωθεί ότι εξέτασαν δείγματα και από τις προηγούμενες έρευνες, αλλά χρησιμοποιώντας μία πιο αξιόπιστη μεθοδολογία όπου οι ακαθαρσίες των δειγμάτων αφαιρούνταν πιο αποτελεσματικά.
«Η Χάολαν αφιέρωσε πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς για να φτάσει σε αυτά τα συμπεράσματα, δεν διατυπώσαμε τη θεωρία μας ελαφρά τη καρδία», δήλωσε ο Ντωφά. «Ήμασταν υπερβολικά προσεκτικοί πριν φτάσουμε στο σημείο να δημοσιεύσουμε αυτές τις μετρήσεις».
Τα επιχειρήματά τους ενισχύονται από το γεγονός ότι η κατανομή του ισοτόπου 58, που παράγεται υπό παρόμοιες διαδικασίες, ήταν σε αντίστοιχα επίπεδα. Η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι τα επίπεδα του ισοτόπου 60 συγκεντρώθηκαν σταδιακά από την σκόνη αμέτρητων περαστικών αστέρων, και όχι χάρις σε ένα κατακλυσμικό γεγονός όπως μια έκρηξη σουπερνόβα.
Το σημαντικότερο στοιχείο εναντίον της θεωρίας τους είναι η υψηλή συγκέντρωση αλουμινίου 26, που υποδεικνύει την παρουσία ενός γειτονικού αστέρα. Οι ερευνητές αποδίδουν αυτά τα επίπεδα στο φαινόμενο ότι οι ιδιαίτερα μεγάλοι αστέρες (έως και 20 φορές μεγαλύτεροι από τον Ήλιο) αποβάλλουν τα αεριώδη εξωτερικά στρώματά τους κατά κύματα, τα οποία «μόλυναν» τα υλικά που σχημάτισαν το ηλιακό σύστημα.
Η ερευνητική ομάδα ευελπιστεί ότι αυτή η μελέτη θα αλλάξει την επικρατούσα θεωρία για την δημιουργία και τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26514&subid=2&pubid=112966660
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου