Νέοι πολιτικοί σχηματισμοί στον ορίζοντα στη γαλλική πολιτική σκηνή

Δύο νέοι πολιτικοί σχηματισμοί πρόκειται να εμφανιστούν σύντομα στα αριστερά της γαλλικής πολιτικής σκηνής. Η συνεχιζόμενη σύγχυση στους κόλπους των σοσιαλιστών, η οικονομική κρίση, καθώς και η ευαισθητοποίηση των Γάλλων για το περιβάλλον λειτουργούν υπέρ του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος που πρόκειται να συγκροτήσει ο Ολιβιέ Μπεζανσενό και υπέρ του νέου οικολογικού πόλου στον οποίο συμμετέχουν ο Νικολά Ιλό, ο Ζοζέ Μποβέ και ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Οι δύο νέοι σχηματισμοί θα λάβουν μέρος στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου. Κι αν οι αντικαπιταλιστές αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με τους σοσιαλιστές, οι δεύτεροι ενδέχεται να τους δημιουργήσουν προβλήματα, αφού «ψαρεύουν» λίγο-πολύ στα ίδια νερά.
Έχοντας κερδίσει πάνω από 4% στις προεδρικές εκλογές (και 1,5 εκατομμύριο ψήφους), ο Μπεζανσενό καταλαμβάνει το κενό που έχουν αφήσει στην πολιτική σκακιέρα τα κόμματα της πρώην «πληθυντικής Αριστεράς». «Εμείς δεν θα περιμένουμε τις εκλογές του 2012 για να αντισταθούμε, να αγωνιστούμε και να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε την πολιτική του Νικολά Σαρκοζί», υπόσχεται με δηλώσεις του στη Liberation.
«Ο στόχος μας είναι οι πολιτικές μας προτάσεις, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση των απολύσεων, η αύξηση των μισθών και η ανάκτηση των δημόσιων υπηρεσιών, να κερδίσουν έδαφος σε τρεις στρατηγικούς πόλους: τη νεολαία, τις επιχειρήσεις και τις λαϊκές συνοικίες. Προτείνουμε μια αυθεντική δημοκρατία που θα λειτουργεί από κάτω προς τα πάνω, με τον πληθυσμό να μπορεί να ελέγχει τους ηγέτες του».
Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ), που θα διαδεχθεί τον ερχόμενο Ιανουάριο την Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα (LCR), αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία με τους σοσιαλιστές σε κυβερνητικό επίπεδο με δεδομένο ότι -όπως λέει ο Μπεζανσενό- οι λύσεις που προτείνει είναι αντίθετες προς την οικονομία της αγοράς, την οποία έχουν ασπαστεί όλα τα ηγετικά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η συνεργασία μπορεί να γίνει σε συγκεκριμένους μόνο στόχους, όπως για παράδειγμα η αποχώρηση των γαλλικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν.
Περισσότεροι από 700.000 Γάλλοι έχουν υπογράψει υπέρ του οικολογικού πόλου, που συνεδρίασε για πρώτη φορά το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Τουλούζη. Στον πόλο αυτό λαμβάνει μέρος και ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, αφήνοντας για λίγο την «οικογένειά» του στη Γερμανία. «Οι θέσεις μας για μια Ευρώπη της οικολογίας και της αλληλεγγύης διαφέρουν από την ευρωπαϊκή πολιτική τόσο του Σαρκοζί, όσο και της Αριστεράς» λέει σε συνέντευξή του στην ίδια εφημερίδα.
«Έχουμε για την Ευρώπη ένα πιο σύνθετο όραμα από τα παραδοσιακά κόμματα. Η Δεξιά και η παραδοσιακή Αριστερά δεν είναι πεισμένες για την ανάγκη να υπάρξει απάντηση στις προκλήσεις του κλίματος, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας. Όσο για την άκρα Αριστερά, η αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση υπήρξε μέχρι τώρα εξίσου καταστροφική με τον καπιταλισμό. Εμείς είμαστε εναντίον του φιλελευθερισμού της Δεξιάς και της Αριστεράς, αλλά και εναντίον του κρατικισμού της Δεξιάς και της Αριστεράς. Διαφωνούμε ριζικά με το σύνθημα της κυβέρνησης 'να δουλεύουμε περισσότερο για να κερδίζουμε περισσότερα'. Το δικό μας σύνθημα είναι 'να δουλεύουμε και να ζούμε διαφορετικά για να ζούμε καλύτερα'».
Σύμφωνα με τον Κον Μπεντίτ, ο άμεσος στόχος των οικολόγων δεν είναι να ιδρύσουν ένα κόμμα, αλλά να οικοδομήσουν ένα αποτελεσματικό εργαλείο στις Βρυξέλλες. Αν κερδίσουν αυτό το στοίχημα, θα εξετάσουν το επόμενο βήμα.
Όσο για τους σοσιαλιστές, εξακολουθούν να αναζητούν στρατηγική, ηγέτη και ιδεολογία. Έχοντας αποδεχθεί από το 1983 την οικονομία της αγοράς, χρειάστηκαν πάνω από 20 χρόνια για να το αναγνωρίσουν επισήμως δηλώνοντας, και πάλι, ότι στόχος τους είναι να τη «μεταρρυθμίσουν». Το κακό είναι ότι αυτή η αναγνώριση έρχεται σε μια στιγμή που το σύστημα αυτό διέρχεται κρίση και αποκαλύπτονται όλες οι αδικίες του και οι υπερβολές του. Η σοσιαλδημοκρατία περνάει κρίση και το Σοσιαλιστικό Κόμμα διαλέγει αυτήν ακριβώς τη στιγμή για να δηλώσει σοσιαλδημοκρατικό.
Η δυσάρεστη αυτή σύμπτωση, γράφει ο διευθυντής της Liberation Λοράν Ζοφρέν, ευνοεί τους ανταγωνιστές των σοσιαλιστών στα αριστερά. Εμφανίζονται πλέον στο πολιτικό προσκήνιο τρεις Αριστερές. Η μία είναι ροζ, είναι η μόνη που μπορεί να θέσει σε εφαρμογή ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά δεν αφήνει περιθώρια για όνειρα. Η άλλη είναι πράσινη, και υποστηρίζει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα «βιώσιμης απο-ανάπτυξης». Και η τρίτη είναι κόκκινη, διαφωνεί με την έννοια της αγοράς, είναι έτοιμη να καταλάβει τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος και αρνείται τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Newsroom ΔΟΛ