Ο νυν γενικός γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας (PD)
Πιερλουίτζι Μπερσάνι επικράτησε στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα
του υποψηφίου πρωθυπουργού της Kεντροαριστεράς, βάσει της καθαρής
εικόνας που προκύπτει από τα exit poll.
Ο βετεράνος Μπερσάνι νίκησε τον 37χρονο δήμαρχο της Φλωρεντίας Ματέο
Ρέντσι, ο οποίος μπήκε στην κούρσα με σύνθημα αλά Ομπάμα για «αλλαγή»
και μιλώντας για «ξεσκαρτάρισμα» από την παλαιά φρουρά, δίνοντας στην
κρίσιμη αναμέτρηση χαρακτήρα μάχης γενεών στους κόλπους της ιταλικής
Αριστεράς.
Τα exit poll που δημοσιοποιήθηκαν αφότου έκλεισαν οι κάλπες των
προκριματικών εκλογών δίνουν στον Πιερλουίτζι Μπερσάνι τη νίκη με
ποσοστό 61,5% έναντι 38,5% για τον Ματέο Ρέντσι.
Με την κεντροαριστερά να ηγείται στις δημοσκοπήσεις εν όψει των
βουλευτικών εκλογών του 2003, ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι μπαίνει σήμερα σε
τροχιά να καταστεί πιθανώς ο επόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας μετά τη
λήξη της θητείας της κυβέρνησης του Μάριο Μόντι -εάν ο Προφεσόρε δεν
παραμείνει τελικώς με κάποιο τρόπο στο προσκήνιο.
Για μιας μορφής δημοψήφισμα σχετικά με το τι σημαίνει πλέον ο όρος
Αριστερά έκανε λόγο η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera σχετικά με
τις προκριματικές. Με τη νίκη του Πιερλουίτζι Μπερσάνι διατηρείται
μεγάλο μέρος της παράδοσης, αλλά ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος
«θα πρέπει να δώσει απαντήσεις και σε όσους θεωρούν ότι η παράδοση αυτή
χρήζει σημαντικής ανανέωσης».
«Ήταν σωστό να δοκιμάσω. Ήταν όμορφο να το κάνουμε αυτό μαζί. Σας
ευχαριστώ από καρδιάς»: Με αυτό το μήνυμα στο Twitter παραδέτηκε την
ήττα του ο δήμαρχος της Φλωρεντίας, που μιλούσε για «ανανέωση» και
«αλλαγή» με πρότυπο τον Δημοκρατικό πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
Στις κάλπες των προκριματικών στην πραγματικότητα δόθηκε μία μάχη
γενεών, με τον νεαρό και άφθαρτο Ρέντσι να προβάλλει τον εαυτό του ως τη
φωνή της νέας γενιάς που θέλει να «συνταξιοδοτήσει» ολόκληρη την τάξη
των παλαιότερων πολιτικών.
Σε αντιδιαστολή, ο Μπερσάνι, ηλικίας 61 ετών, είναι συνυφασμένος με
ακριβώς αυτή τη γενιά. Υπουργός σε προηγούμενες κυβερνήσεις, παραδέχεται
πως το πολιτικό κατεστημένο που εκπροσωπεί έχει απογοητεύσει τους
υποστηρικτές του στο παρελθόν, όμως δίνει έμφαση στη σημασία της
εμπειρίας.
Στον πρώτο γύρο της περασμένης Κυριακής ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι είχε λάβει ποσοστό 44,9% και ο Ματέο Ρέντσι 35,5%.
Ο γενικός γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος ήταν το φαβορί από τη
στιγμή μάλιστα που και η επικεφαλής του μεγαλύτερου συνδικάτου της
χώρας, του Cgil, Σουζάνα Καμούσσο, δήλωσε ανοικτά ότι τον στηρίζει και
ότι «μια τυχόν υπερίσχυση του Ρέντσι θα μπορούσε να δημιουργήσει
προβλήματα στον χώρο της εργασίας».
Το δε αίτημα του δημάρχου της Φλωρεντίας να ψηφίσουν και οι πολίτες που
δεν προσήλθαν στις κάλπες κατά τον πρώτο γύρο, φαίνεται πως στη μεγάλη
πλειονότητα των ψηφοφόρων δεν έπιασε τόπο. Σε σύνολο εκατό χιλιάδων νέων
αιτήσεων, θεωρήθηκαν έγκυρες μόνον επτά χιλιάδες.
Έως τις 18:30 (ώρα Ελλάδας) είχαν ψηφίσει 2,3 εκατ. Ιταλοί.
«Εργασία, πάταξη της φοροδιαφυγής, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» ήταν ο πυρήνας
των εξαγγελιών του Μπερσάνι. Σε αυτά ο 37χρονος Ρέντσι απάντησε με
«επιβράβευση της αξίας, στήριξη των οικογενειών, μείωση της
γραφειοκρατίας».
«Να είστε σίγουροι ότι αν χάσω, δεν πρόκειται να κάνω λόγο για κανενός
είδους νοθεία. Θα σεβαστώ το αποτέλεσμα και θα στηρίξω δυναμικά τον
υποψήφιο πρωθυπουργό μας» δήλωνε το Σάββατο ο Ματέο Ρέντσι, καλώντας τον
αντίπαλό του «να πιουν μαζί έναν καφέ» για φιλική συζήτηση.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231224761
Matteo Renzi
Matteo Renzi (
Italian pronunciation: [matˈtɛo ˈrɛntsi]; born 11 January 1975) is an
Italian politician. He was elected
Mayor of Florence on 22 June 2009 with 59.96% of the vote.
[1][2] In February 2011, he publicly called on all the Italian politicians of the
Berlusconi
era to retire, citing the fact that Berlusconi is only six years
younger than Renzi's grandmother. In early September 2012, Renzi
announced that he wants to become the leader of the centre-left
Democratic Party, but on 2 December 2012 he lost the second ballot
against
Pier Luigi Bersani.
[3]
Biography
Renzi was born in Florence in 1975. He studied in Florence and then graduated in law at the
University of Florence.
He joined the Italian People's Party in 1996, and became Provincial
Secretary in 1999. He was President of the Province of Florence from
2004 to 2009, winning 58.8% of the ballots in the elections of 12 June
2004, representing a
centre-left coalition.
On 9 June 2009, in the elections for the Mayor of Florence, Renzi (as a member of the
Democratic Party) obtained 47.57% of the ballots, against 32% for
Giovanni Galli, the candidate of the
centre-right coalition headed by
The People of Freedom party.
[4]
In 2010, while his popularity was increasing, he organised a meeting in Florence in
Leopolda Station
to discuss about Italian politic, after stating that a complete change
was necessary also in his party. That is the reason why media gave him
the name "scrapper". In 2011 he organised again a meeting in Florence,
where he met common people and tried to write down one hundred points to
discuss.
He was strongly criticised by the members of his own party because of
his idea that Italian politicians who have been in charge for more than
20 years should retire.
In 2012 he announced his candidacy for the Democratic Party's
primaries, which will choose the center-left coalition's candidate for
prime minister.
The numerous proposals contained in Renzi’s program for the primaries
include plans to: i) Abolish the Italian Senate, replacing it with a
House in which Representatives from the Regions can propose amendments
to laws passed by the House of Deputies; ii) Drastically reduce
reimbursements currently given to Italian political parties; iii) Reduce
politicians’ salaries, as well as the number of Members of Parliament;
iv) Create a figure who can exercise the powers currently exercised by
the President of the Commission and the President of the European
Council, to be directly elected by all European Union voters; v) Reduce
Italy’s public debt - which now amounts to 124% of its Gross Domestic
Product - by selling off state assets such as government-owned real
estate and stakes in companies; vi) Reduce by 12 billion Euros per year
the goods and services purchased by the Italian State, as well as save
12 billion Euros by reducing the number of civil servants currently
employed by central and local government; vii) Allow at least 40% of
Italian children to attend preschool by 2018, thus indirectly
stimulating female employment and creating 450,000 potential jobs;
viii)Invest in the training of teachers, as well as in school buildings
and technologies; ix) Provide school principals with financial
incentives awarded on the basis of the performance of the schools run by
them and continuously assess teachers performances, providing economic
incentives to the best teachers; x) Create a system which assesses
Italian Universities and rewards those which produce the best research,
giving financial and tax incentives to university research and
university spin-offs; xi) Ensure that professional training courses
produce real benefits for Italy’s productive system, assessing what
courses give rise to real job opportunities; xii) Increase by €100 the
net salaries of those employees who earn less than € 2,000 a month, to
be financed by a 15% cut in central and local government costs; xiii)
Introduce tax benefits for those foreign investors who want to set up
businesses in Italy; xiv) Provide credit support to small and medium
enterprises, to be financed by European funds; xv) Prioritize
investments in already existing public infrastructures such as motorways
and school buildings, as well as in broad band technologies so as to
bridge the digital divide still existing in many areas of Italy; xvi)
Encourage the signing of employment contracts without a term and reform
the current Italian welfare system with a view to creating the
conditions for making employable those persons who are out of work by
providing them with training for jobs for which there are skill
shortages; xvii) Ensure that Italian Regions’ health care budgets are in
line with standard costs fixed on a nationwide basis; xviii)Fight tax
evasion, concentrating on those who commit it on a large scale or who
avoid paying taxes altogether; xix) Make government documents available
on line and oblige central and local government to use digital
documents; xx) Reduce the length of civil proceedings by rationalizing
the civil procedure rules and the organization of Italian courts; xxi)
Fight corruption by introducing stiffer penalties; xxii)Grant the right
of Italian citizenship to those born in Italy whose parents are foreign
nationals; xxiii)Entitle same-sex couples to enter into civil
partnerships; xxiv) Bring Law 40 on artificial insemination into line
with European Union legislation; xxv) Allow spouses to divorce quickly
provided that such divorce is consensual and the couple does not have
children.
[5]
He is married to a teacher and has three sons.
http://en.wikipedia.org/wiki/Matteo_Renzi
